به نقل از «فرارو»

ایرانی‌ها چقدر قد بلند هستند؟

تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۱۲۱۵۱

ممکن است در طول زندگی بار‌ها این سوال به ذهن‌تان خطور کرده باشد که چرا برخی افراد قد کوتاه هستند و عده‌ای دیگر قد بلندند؟ حالا محققان به پاسخ این سوال رسیده‌اند و طبق اعلام آنها، بخش عمده‌ای از این موضوع، به ژن‌ها بر می‌گردد. به بیانی دیگر، افرادی که والدین قد بلندی دارند، احتمالا قدبلند هستند.

به گزارش خبرآنلاین، اما یک نکته مهم دیگر در این میان وجود دارد: مطالعات حکایت از آن دارد که سوء تغذیه یا ابتلا به یک بیماری شدید در دوران کودکی ممکن است مانع از آن شود که فرد از نهایت پتانسیل ژنتیکی‌اش برای قد بلند بودن بهره ببرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این موضوع می‌تواند بر میانگین تغییرات قد در تمامی کشور‌ها تاثیرگذار باشد.

در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ در مجله eLife منتشر شد، محققان نشان دادند که قدبلندترین مردان دنیا به طور میانگین از کشور هلند هستند و قدبلندترین زنان دنیا به طور متوسط اهل لتونی هستند. اما در صورت لحاظ کردن اطلاعات جدول بین‌المللی عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر (NCD-RisC)، جدول "قدبلندترین‌ها" به نحو دیگری چیده می‌شد.

تاثیر رژیم غذایی بر قد افراد

در رتبه بندی قدبلندترین ملیت‌ها، کره جنوبی در سال ۱۹۸۵، در رتبه صد و سی و سوم قرار داشت، ولی در سال ۲۰۱۹ به رتبه شصتم رسید. دانشمندان بر این باورند که این تغییر و قد بلندتر شدن افراد ممکن است در اثر بهبود رژیم غذایی افراد در کره جنوبی در دهه‌های اخیر رخ داده باشد.

استفان هسو، استاد ریاضیات محاسباتی، علوم و مهندسی در دانشگاه ایالتی میشیگان که درباره پیش بینی قد افراد تحقیق می‌کند گفته: «در کره جنوبی و چین، افراد به شکل گسترده‌ای دریافته‌اند که افزایش قد در یک تا دو نسل گذشته، تا حد زیادی به دلیل بهبود تغذیه بوده است. پروتئین و کلسیم و کل کالری دریافتی در رژیم غذایی افراد در طول این سال‌ها افزایش چشمگیری داشته.»

بیماری‌های جدی هم ممکن است بر روند رشد تاثیری منفی داشته باشند؛ به ویژه اگر در دوران کودکی رخ دهند؛ بیماری‌هایی نظیر سلیاک، کم‌خونی و بیماری‌های استخوانی مانند راشیتیسم و پوکی استخوان همگی نمونه‌هایی از این موارد هستند.

گرچه یک رژیم غذایی ناسالم و بیماری‌های جدی در دوران کودکی ممکن است منجر به کوتاهی قد افراد شود، اما تحقیقات حکایت از آن دارد که رمزگذاری ژنتیکی به مراتب تاثیرگذارتر است.

نتیجه عظیم‌ترین تحقیق درباره ژنتیک و قد

در تحقیق اخیری که نتیجه آن درسال ۲۰۲۲ در مجله نیچر منتشر شد، محققان ژنوم ۵.۴ میلیون نفر را بررسی کردند و این بزرگترین گروهی است که تا به امروز برای بررسی ژنتیک قد مورد تحقیق قرار گرفته است. اعضای این تیم ۱۲.۱۱۱ نقطه در ژنوم را پیدا کردند که دارای یک پایه یا حرف متفاوت از DNA (که به عنوان پلی مورفسیم تک نوکلئوتیدی (SNP) شناخته می‌شود) مرتبط با قد هستند. در بین افرادی با اصل و نسب اروپایی، این SNP‌ها ۴۰ درصد از تغییرات قد را شامل می‌شوند و این درحالی است که در افرادی با اصل و نسب غیراروپایی، بین ۱۰% تا ۲۰% را شامل می‌شود.

بیشتر SNP‌ها در تنه ۲۰% از ژنوم در مناطق مرتبط با اختلالات رشد اسکلتی یافت شدند. مثلا ۲۵ SNP در نزدیکی ژن ACAN یافت شدند که با دیسپلازی اسکلتی مرتبط است.

در تحقیق دیگری که نتیجه آن در سال ۲۰۱۸ در ژورنال ژنتیک منتشر شد، هسو و همکارانش از یادگیری ماشین و الگوریتم‌های کامپیوتری برای تجزیه و تحلیل حدود نیم میلیون ژنوم افراد ساکن در بریتانیا بهره بردند و پس از خرد کردن اعداد، اعضای این تیم توانست تا قد و تراکم استخوان افراد را فقط از روی ژن‌های آن‌ها پیش‌بینی کند.

عوامل منجر به بیماری‌های کوتاهی قد یا غول پیکری

به علاوه، می‌توان از جهش‌های ژنتیکی و عدم تعادل هورمونی به عنوان دیگر فاکتور‌های مرتبط با کوتاهی قد که شامل Dwarfism است نام برد. Dwarfism یا بیماری کوتاه‌قامتی، شرایطی است که در آن قد فرد حداکثر به ۱۴۷ سانتی‌متر رسیده و معمولا کمتر از این است.

کوتاه‌قامتی (Dwarfism) شامل دو زیر دسته می‌شود: اول آنچه به عنوان کوتاه‌قامتی نامتناسب شناخته می‌شود، این‌گونه است که برخی از قسمت‌های بدن کوچک هستند، ولی برخی دیگر از اعضا، اندازه‌ای متناسب یا بالاتر از حد متوسط دارند. نوع دیگر این بیماری، کوتاه‌قامتی متناسب است و در آن تمام اعضای بدن به نسبت کوچکتر از حد متوسط هستند. برخی از این ژن‌ها به صورت ژنتیکی غالبند؛ بدین معنا که فرد باید این ژن‌ها را از تنها یکی از والدینش به ارث ببرد؛ در حالی که برخی دیگر از نظر ژنتیکی مغلوب هستند؛ یعنی برای ابتلا به این بیماری، فرد باید ژن را از هر دو والدینش به ارث برده باشد.

دقیقا در سوی دیگر ماجرا، برخی افراد ممکن است به طرز عجیب و غریبی رشد کرده و به غول تبدیل شوند. رابرت وادلو، قدبلندترین مردی است که نامش در تاریخ ثبت شده و قد او ۲۷۲ سانتی‌متر بوده. رشد بیش از اندازه این‌چینی، گاهی وقت‌ها "غول‌پیکری" نامیده می‌شود و ممکن است نتیجه یک تومور خوش خیم در غده هیپوفیز باشد که هورمون‌های رشد را بیش از حد تولید می‌کند.

طبق گفته هسو، به جز شرایط پزشکی و در مورد افرادی که دارای تغذیه سالم و خوبی هستند، به نظر می‌رسد که ژنتیک تا حد زیادی می‌تواند در تعیین قد بزرگسالان تعیین کننده باشد.

گفتنی است که براساس آخرین تحقیقات صورت گرفته، ایرانی‌ها هم در رتبه ۸۸ بلندترین‌ها قرار دارند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: ایرانی ها قدبلند قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل کوتاه قامتی رژیم غذایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۱۲۱۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع : همشهری